VERON A63
Friese Wouden
____________

VERON afdeling Friese Wouden
Afdelingsblad 'CQ Friese Wouden'

door PAoLH

Het is een feit dat een magazijn, een drukkerij en parfum een bepaalde geur met zich meedragen. Maar amateur radio? In de goede(?) oude tijd had de omgeving van de radioamateur een specifieke geur. Onderstaand verhaal van Eric Nichols - KL7AJ stond in QST en bij het lezen daarvan trokken de geurtjes door mijn geheugen en riepen beelden op van weleer.

'De geur van Radio', door Eric Nichols - KL7AJ

Achterover leunend in mijn draaistoel bekeek ik peinzend de zachtblauwe gloed op het front van de spectrum analyzer van mijn nieuwe met toeters en bellen versierde hypermoderne HF tranceiver. Hij stond daar maar te staan en het enige wat ik kon doen:...bekijken. De banden waren absoluut dood. Een 2 meter Rig had ik niet omdat ik er van overtuigd was dat alles wat boven de 30 MHz gebeurde waardeloos was.

Mijn gedachten werden verstoord door de zware voetstappen van Mike KL70F op mijn wankele trap naar de shack. Hij hoefde nooit te kloppen of aan te bellen; zijn bezoekjes waren hoewel niet erg productief zeer onderhoudend. "Is het erg dat ik rook?" waren de eerste woorden alsof hij zichzelf uitnodigde in mijn heiligdom terwijl hij een pakje cigaretten uit zijn slonzige vettige overall opdiepte."Het zal mij een zorg zijn als jij in vlammen uit barst", zei ik terwijl ik op mijn draaistoel naar mijn goeie vriend draaide."Ik zal je een tip geven", zei hij, terwijl hij zijn cigaretten weer in zijn zak stopte en een pluk tabak via zijn bebaarde kin in zijn hemd duwde."Ik denk dat ik liever zou roken" zei ik terwijl ik een beetje kwaad zocht om een geschikt spuugbakje."Weet je wat er fout is met deze moderne apparatuur" vroeg hij terwijl hij afkeurend zijn blik liet gaan over mijn nieuwe speeltje. "Dynamisch bereik?" antwoordde ik. Het was het eerste wat in mij opkwam omdat er tegenwoordig over niets anders wordt gepraat. Ik wist dat als er niets anders was dan zou het die oude bok even goed moeten nadenken. Mike wuifde met z'n hand deze opmerking toch weg en schudde zijn hoofd.

"Nee" antwoordde Mike, "Je zit er mijlen naast. Het is de GEUR, die is helemaal fout!" Ik draaide langzaam om naar Mike met de gedachte dat hij zijn verstand had verloren. Iets in mijn binnenste vertelde mij dat het een lange avond zou worden. Maar omdat ik deze avond niets anders van plan was te doen, behalve wat met de radio spelen, besloot ik op de opmerkingen van Mike in te gaan.

"Kom op met je praatjes" zei ik. En Mike begon te vertellen. "Moderne radio's ---zij ruiken niet naar radio" terwijl hij een nieuwe pluk tabak via zijn baard achter de kiezen propte."Sluit je ogen en snuif van deze ruimte de geur op.--- Wat ruik je nu?" Ik deed zeals hij wilde. "Ik ruik een oude zuurpruim die nodig aan z'n maandelijks bad toe is" kwam in mij op maar ik beheerste mij op het nippertje. Ik wist dat de man zeer serieus was . "OK "zei ik tenslotte terwijl ik nog steeds mijn ogen gesloten hield, "Een vleugje heet plastic, neem ik aan, ik denk van mijn nieuwe tranceiver en iets van mijn PC en iets van mijn kacheltje, anders ruik ik niets".

Ik opende mijn ogen. Waar is de ozon?" vroeg hij bijna streng. "De Ozon?" vroeg ik verbijsterend. "De laatste keer dat ik dat heb onderzocht was die ergens hoog in de stratosfeer".

"Ik bedoel de reuk van Ozon, domme kleuter" zei Mike terwijl hij vertwijfeld zijn handen ten hemel hief. Ik snoof nogeens. "Ik ruik ander niets....Waar ruikt Ozon eigenlijk naar?" Mike sprong op en tikte tegen z'n voorhoofd van ongeloof. "Dat is precies het punt" bracht hij uit. "Er is hier binnen geen ozon!"

"Jij, kereltje, nog nat achter de oren, jij zou ozon nog niet eens ruiken als je er een bad in zou nemen! Echte radio maakt echte ozon en ook in enorme hoeveelheden!". Ik liet mij in mijn draaistoel terug zakken.

"Ooo...kay.....". Een afwezige en droefgeestige uitdrukking viel over het gezicht van Mike terwijl hij zich ook in zijn stoel liet zakken. "Heb jij ooit de heldere kraak van een grote electrisch vonk gehoord, die zich koestert in z'n heldere blauwe gloed?" "Uh, nee, niet dat ik weet" sputterde ik.Ik begon mij af te vragen of het wel veilig was om te dicht bij die man te zitten. De vrees voor electrocutie kwam in mij op.

"Zelfs het soldeer ruikt niet meer to als vroeger" vervolgde Mike."Wij hadden niet dat dunne harskern soldeer wat jullie - yuppies - tegenwoordig gebruiken, Wij hadden een grote staaf soldeer en een pot met flux. Druk die oude soldeerbout in de pot flux en vul de ruimte met rook, zo dicht mogelijk.... mmmm oh die heerlijke aroma's. Dat was echte radio, jonkje".

"En jij ademde dat alles in, nietwaar?" zei ik, maar het had geen zin meer om er wat tegen in te brengen. Geheel afwezig met zijn gedachten vervolgde Mike: "En dan de reuk van hete was van een opgeblazen condensator en de zoete lucht van een geroosterde weerstand", vervolgde Mike, die zich mijn aanwezigheid amper meer realiseerde."In die dagen had je geen testapparatuur nodig" zei hij hoofdschuddend. Hij tikte tegen zijn enorme neus."Hier was alles ok,hier testte ik alles mee".

Ik zei tegen Mike dat hij zo nog 5 minuten mocht doorgaan met zijn nostalgie wat hij noemde: "de echte radio". Nadat hij met zijn gedachten terug gekeerd was in de laatste maanden van de 20^e eeuw, pauseerde hij lang genoeg zodat ik er een paar wijze woorden tegenin kon brengen.

"Dat is erg romantisch, Mike. Al die rook en vonken en dat spul. Maar laat mij jou een vraag stellen: Heeft al dat vuurwerk ooit een signaal in de lucht gebracht?" Op dat moment staarde ik toevallig naar de spectrum analyzer van mijn nieuwe 9000 dollar - HF tranceiver die niet anders liet zien dan een vlakke lijn-zo plat als electrocardiogram van een lijk van 10 dagen.